SEN NASILSIN…
Her sabah olduğu gibi yatağında iki büklüm kıvrılmış vaziyette açtı gözlerini sabahın ışıklarına karşı. Üşümüştü evet, gecenin soğuğu üstüne beton gibi dökülmüştü. Sanki yatağından kalkamıyor, hatta kımıldayamıyordu bile, sesi kısık…













