Herkes, “Ne der?”değil,“Ben ne derim? “olmalıydı. İçinde sindirmediklerinle başladığın gün, kimler seninle birlikte nasiplenecekti bu sindirilememişlikten, kendine vermediğin o değeri sana kim verecekti, kendine duymadığın öz saygıyı kim sen vermezken sana başkası verecekti?
İlahi plan bile kendin OL’mayı, kendini bulmayı isterken, sen kimlerde kendini bulmaya ya da oldurmaya çalıştın, sesini kendin içinde dinledin mi?
Başkası için yaptığın fedakârlıkları biraz da kendine yaptın mı? Ne derler demeden içindeki seni dinleyip sessizlikte bile gülümseyebildin mi kendine? Sen kendinde bile değilken, kendini sunduğun eşin, arkadaşın, dostun ya da sosyal çevren ne denli kendinde kalmanı sağladılar?
Sen ruhunu açar bir plak gibi dinlersen senin de şarkılarına eşlik edecekler çıkacaktır, kimisi ruh eşi der ben ise ruh’un yoldaşı demeyi yeğlerim. Biraz da dön içine bak neler var orada yokla! Sen kendinle bir olamazsan ne bütüne katkın ne de birliğe katkın olur belki de bu yüzden bu kadar ayrıştık, yorulmadık mı yargılardan bırak sen kendine bak, tek derdin kendinle olsun, sen iyileşirsen, düzelirsen, eğri dediklerin de düzelecektir. Senden ayrı gördüğün her şey senin aynalara bakmış hallerinden başkaları değiller.
Canan Güven
