Anı

Hep aynı yerden geçiyor ve hep arabasını aynı rotadan sürüyordu, yolları ezberlemişti. Arabasına bindiği anda gözünün alıştığı ve elinin de alıştığı şekliyle, tam yirmi sene aynı yolu kullanarak evinden işine,…

Bir tren yolculuğu onları kıyısında Denizi olan, balıkçı teknelerinin olduğu ve yosun kokularıyla dolu bir şehre bırakacaktı. Annesi yanındaydı ve kendisi daha okula bile başlamamıştı. Nereye gittiğini hatırlamıyordu, büyüyünce de…

Bir ses duyduğun. Her gün yaşadığın aynı insanların sesleri, evet o sesler kulak hafızasındaydı. Her gün duyuyordun o sesi, ya bir gün, bir gün göremez ve duyamazsan, ses sana uzun…

Kitaplarla bütünleşmeyi severdi, içinde bulunduğu dünyadan çıkıp, başka yerlere giderdi. Gökyüzü değişir, etrafındaki kişiler değişir, yol, yön her şey ve herkes bir anda onun baktığı gibi, görmek istediği gibi olurdu.…

“İnsanın en huzurlu olduğu anları, içindekilere, kendisine giden yolculuğuna çıktığı, öz varlığına giden yollarda yoğunlaştığı anlardır”dedi. Öyle bir andı onun ki, ancak ne olduğunu bilmediği bir duygu hali ile kendini…

“Bahçede oturmuş, toprağı kazıyordu. Kazıyordu ancak bir yandan da içini çeke çeke ağlıyordu. Bu bir acının verdiği gözyaşı değildi. Onun ağlaması hasrete akan gözyaşlarıydı”. Bahçede bir kuyu vardı, kuyudan su…

Onun yaşadığı şehir öyle ıssız ve sessiz değildi. Azgın suların pençesinde yuvasını bulmaya çalışan balıklar gibi, dalgalarlarla her daim mücadele etmek gerekirdi. Yaşam, yuvaya varmak ve yuvadan çıkmaktı, ikisi arasında…

“Anlıyor musun”? “Anlıyorum ve anlamaya çalışıyorum bu kadar acıtıyorsa hissettiklerim, nasıl gerçek olamaz?” “Gerçek dediğin şey ne Ey gül güzeli?” “ Acıyorsa gerçek değil mi?”  “Bunu anlayamıyorum. Gitti işte ve…

“Gene yalnızım ve yalnız olmak istiyorum; temiz gök ve açık denizle yalnız. Etrafında yine ikindi oluyor.” Tam bu satırları okuyup, sıra ikindi kelimesine geldiğinde ikindi ezanı okunmaya başladı. Evet, bahçede bir…

Sarı, kalın kulplu, önden kapaklı çanta, omuza takılan cinstendi, sırta takılan cinsten değil. Sabaha gözlerini açar açmaz, annesi ona gülümseyerek vermişti. Gördüğünde çok mutlu olmuş ve hemen kitaplarını içine doldurup…